leveranciers badkamerspul deel 1

Gisteren aan de telefoon:
zij: "Mevrouw, morgenvroeg om 08.00 worden uw goederen geleverd"
ik: "Ha, OK, bedankt voor het telefoontje. Is dat vrij stipt of zit er makkelijk vertraging op de levering? Ik heb namelijk schoolgaande kinderen en wil anders regelingen treffen."
zij: "Goh mevrouw, u staat als eerste op de planning. Ze komen wel van ver maar het opgegeven uur zal niet extreem overschreden worden hoor."

Vanmorgen thuis:
08.00:
De kinderen zijn al helemaal gekleed, boekentassen zijn al klaar, we staan voor op schooldagschema. Ah ja, want de meneren met de grote vrachtwagen gaan komen...
08.30:
De kinderen doen hun jasjes aan want de grote vrachtwagen gaat er nu echt bijna zijn hoor.
Mama ijsbeert door de voortuin en wiedt onkruid. Er staat veel onkruid, mama wiedt en wiedt en wiedt.
Waarom mama in de voortuin postvat? Omdat de leveranciers haar anders misschien niet gaan vinden (maar dat is een ander verhaal).
08.45:
In gedachten hoor ik de schoolbel gaan. De kinderen zitten met hun jas aan voor TV.
Zus zegt dat ze het warm heeft en dat ze zodadelijk het buiten zeker en vast gaat koud hebben als ze haar jas nu moet aanhouden binnen (terwijl zwaait ze op schooljufachtige wijze met haar wijsvinger heen en weer).
09.00:
ik schrijf een briefje voor de meneren van de grote vrachtwagen en doe de kinderen naar school.
09.15:
ik kom terug thuis en plots gaat de telefoon.
zij: "Dag mevrouw ik ben van transportfirma blablabla. Uw levering van vanmorgen zal pas in de namiddag plaatsvinden, wij kunnen er niet aan doen, dankzij een ongeluk gaat het niet anders."
ik: "Tja, daar kan ik wel begrip voor opbrengen maar kunnen jullie dan niet iets sneller bellen? Om 08.00 wisten die mannen dan toch al dat ze hier niet gingen raken? Mijn kinderen zijn hopeloos te laat aangekomen op school. Even verwittigen is toch niet veel moeite."
zij: "Mevrouw als er een accident gebeurt kunnen wij daar ook niet aan doen hé?"
ik: "Neen, maar een telefoontje is snel gepleegd, niet?"
zij: "Ik bel toch."
Ik zucht inwendig en besluit niet zo aanvallend meer te praten want zij hebben mijn kastjes nog altijd.
ik: "Om hoe laat mag ik de vrachtwagen dan verwachten mevrouw."
zij: "In de namiddag."
ik: "Wanneer ongeveer?"
zij: "Ah, dat weet ik niet dat zal je wel zien."
Ik houd me wijselijk in.
ik:"Kan je hen dan doorgeven dat ik om kwart voor drie de kinderen ga afhalen aan de school en dat ze dan een kwartiertje moeten wachten tot ik terug ben."
zij: "Neen, als u er niet bent rijden we gewoon weg, wij verwittigen altijd op voorhand dat we komen."
ik: kokerdekook. "Maar mevrouw, ik kan eens de school bezig is geen naschoolse opvang meer regelen voor de kinderen want die is buitenschools en nu gesloten. Een kwartiertje wachten is toch geen moeite, ik ben vanochtend ook blijven wachten hé."

tuuut tuuut tuuut tuuut
telefoon werd ingehaakt langs de andere kant.

Ach, we zullen wel zien, zo dringend hebben we die kastjes ook niet nodig ...

... wordt vervolgd!