Kinderen zijn zoals een "Tour de France".
De ene keer is de ene sneller, de andere keer de andere.
Elke dag gaat er wel iemand onderuit, regelmatig geeft er iemand op.
Water bijgeven om even raprap te drinken en dan verder doen.
Beker gooi je nadien uiteraard op de grond (hopelijk zonder iemand te raken).
Geen aanmoedigingskreten op het asvalt, wel veelkleurige sporen. Plasticinebrokken, chocomelkvegen, fruitdretsen en stiftstrepen, en ook ondefiniëerbare dingen (helaas).
Verder MOET en zal er altijd iemand de beste, de eerste of de snelste, de wat-dan-ookste zijn.
Je moet elke dag medailles uitreiken, loven en eren (haleluja).
Het grootste verschil met "De Tour" is dat die na enkele weken stopt. Hier blijft het gewoon maar doorgaan ...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Lol, rijden de uwe ook op doping? ;-)
Neen, geen doping, die hebben dat niet nodig.
misschien eens proberen wat MINDER te geven ;-)
Haha super... ik ken dat. Maar vergelijken met wielrennen? ;-)
Mijn kindjes mogen later ALLES doen van hobby's behalve: voetbal, duivensport en wielrennen... als ik het kan tegenhouden... ;-)
Och, defender, ik kan mijn kinderen vergelijken met zowat alles.
Met een hondje dat gek achter zijn staart aanholt, met een heerlijk eeuwig bronnetje fris helder water waar je nooit genoeg van krijgt, met een spannend boek dat je niet kan neerleggen omdat je zo benieuwd bent hoe het verder gaat, ...
Ik heb nogal veel fantasie ...
Bah, wij moeders moeten eignelijk absoluut niet meer sporten. Als mama ben je topsporter en coach tegelijkertijd (alleen wat minder betaald).
Ik heb hier nog wat duracell-batterijkes in aanbieding. Het blijft hier ook maar doorgaan en de kinderen geraken met dit weer gewoon hun energie niet kwijt.
Een reactie posten