Sportkamp voor oudste zoon.
4 uur met voor hem onbekende mensen dingen doen.
Voor de allereerste keer iets doen zonder mama, papa, zus (die zus, die eerder niet zonder hem kan dan hij zonder haar lijkt het soms).
Het wegbrengen leek wel OK hoewel hij in het begin bij het sporten liever keek en gepakt wilde worden (knuffelknuffel, zo kennen we hem).
Toen ik hem enkele uren later kwam halen en bovenop de tribune verscheen, ...
MAMAAAA!!!!!!!!!
Een oerkreet.
het kwam van heeeel diep en het was heeel luid.
Zo veel gevoelens en emoties in dat ene woord...
En toen, ... moest hij nog een kwartier wachten (gepakt worden, getroost worden, meesporten, ...).
In de auto snikte hij nog wat na maar na het avondeten was hij zeker: ikke morgen terug sport.
Flinke kerel!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
En, hoe gaat het verder ?
De dag nadien wilde hij niet meer, plakte aan mij en liet zich uiteindelijk overhalen om te sporten.
Er was nog een "mamaaa" 's avonds, maar ik heb gezwaaid en "dag jongen" gezegd en dat was wel min of meer OK.
Hij doet erg goed mee zegt de juf die hem fantastisch opvangt (en terloops hem wel het etiket "mamaskindje" opplakte).
Het afscheidsdansje op het einde van de dag bekijkt hij wel van de zijlijn maar ach, dat talent om te observeren zal hem later nog wel van pas komen zeker ...
Een reactie posten