Miami Vice

Hoe onschuldig. Een auto die bruusk stopt, een klein tuutje (het vernoemen amper waard).
Plots - terwijl ik passeer - een middenvinger en plankgas.
O jee, ik werd gevolgd leek het wel.
Na enkele cirkeltjes en veldjes (blokjes zijn hier niet) om was ik er zeker van.
Miljaar, op den buiten, nacht, alles verlaten, omsingeld door wegomleggingen, vlakbij huis.
Ik ben thuis gepasseerd maar dacht er niet aan om de oprit te nemen. Veel kans dat de auto 's ochtends vol krassen staan.
Dan maar een veldwegje ingedoken om ze "Miami-Vice-gewijs van me af te schudden.
Ik was in het thuisvoordeel en ken het hier, de auto met labielen achter mij was dat duidelijk niet.
Soit, tegen dat ik anderhalve kilometer verder gekronkeld was en een straat kruiste zag ik hen niet meer in mijn achteruitkijkspiegel.
Ik heb links-rechts gekeken en ben met gedoofde lichten verder gereden tot ik weer 2 straatjes verder was.
Ik ben geen schrikschijter maar dit was niet leuk.
Mijn hand bibberde toen ik de sleutel in het sleutelgat stak.
Bende onnozelaars.
Puh.

Ik kan alleen maar zeggen tegen iedereen: goede raad, blijf van je toeter af.