maandag 17 september 2007

weekendongevallen

Grote broer rende in volle vaart naar buiten ... recht tegen een dikke glazen deur aan.
Ik wachtte op een schuimende bloedneus die niet kwam. In de plaats een megabobbel op zijn voorhoofd die vakkundig bestreden werd met een ijszak.
De dag nadien nog eens struikelen over een onzichtbare wat-dan-ook en baf, met dezelfde buil tegen een hoek van de veranda aan.
Kleine broer heeft het plezier van kartonnen dozen ontdekt en is nu de trotse bezitter van een paarsblauwe kaak én een schram op zijn hoofd (al weet ik niet waar die laatste vandaan komt).
Dochter hield zich gedeisd. Ze heeft gewoon een heleboel blauwe plakken en schrammen op haar benen. Niets nieuws dus.

Voor de duidelijkheid: neen, ik mishandel mijn kinderen écht niet! Ze doen gewoon aan de één of andere vorm van zelfkastijding.

4 opmerkingen:

Lieze zei

Ik denk dat onze kinderen elkaar waard zijn in het zelfkastijden. Hier ook constant blauwe plekken, rode plekken, wondjes, krabben, bloedende lippen,...
Gelukkig is het na eventjes verdriet vlug terug opgelost en is de pijn vlug verdwenen.

Anoniem zei

van wie hebben ze dat? LOL

een handvol zei

Ah, van de mama én de papa

MorganMagic zei

hier ook zo eentje, al leert ze goed vallen (dus zonder veel erg) én huilt ze zelden - sarah is stoer!