En toen sloeg de vermoeidheid toe.
Als een dief in de nacht kroop hij binnen in mijn leven, lijf en leden en nestelde zich ergens onder mijn vel om er te blijven zitten.
Met dank aan: zieke kinderen, weekendjes weg die NIET ontspannend zijn, nachtelijke merries die door de kinderkamers galopperen, peutertanden die wel/niet/wel/niet doorkomen, ...
Zucht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Veel rust en beterschap voor de vermoeide moeder!
Kruip maar eens een week lang (minstens) gelijk met de kinderen in bed en pak elke minuut slaap die je kan krijgen mee.
hopelijk voel je je snel beter, vooral minder moe zodat je de wereld weer de baas kan
ik weet dat je geen knuf-persoon bent, maar toch: dikke knuffel! ;-)
Een reactie posten