Eerst was er het feestje.
Er werd gezongen, geklauterd, gedronken en veel gezweet.
De pannenkoeken waren enorm, de eetlust iets minder.
Iedereen was enthousiast, alles verliep vlotjes.
U hoort me al aankomen.
Toen gingen we op familiebezoek.
En inderdaad, de kinderen begonnen weer te eten (ze kwamen wel net van tafel maar bon).
U wacht op de pointe?
En toen was er hét slotmoment van de avond, afscheid van iedereen, kus kus kus, want we gaan naar huis.
Hier komt het dan:
Voor we het wisten zaten we met een "dochter-met-gapende-hoofdwonde" bij de dokter. 3 hechtingen, de Junifen werd gegeven en ze slaapt nu hopelijk.
Of hoe het onzacht tegen een ronde stoelpoot belanden toch wel ernstige gevolgen kan hebben.
zaterdag 17 mei 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Krijgt ge nu nog geen korting op de draadjes?
In ieder geval veel beterschap!
Ocharme die dochter,hopelijk morgen al veel minder pijn.
Was ze jaloers op haar broer? Of hebben jullie een hechtingen-abonnement?
Hopelijk is ze snel beter!
Ik heb eens ergens gelezen dat een juiste hechting in de kinderjaren heel erg balangrijk is.
Oesje, een snel herstel van de goede hechting gewenst!
Hallo, net je blog ontdekt en ik moet zeggen... nooit een blog gelezen die zo herkenbaar is. Grappig, to the point, levensecht,...
Een reactie posten