donderdag 29 mei 2008

I'm just a jealous guy

Het was de maand wel.
Jongste zoon met allergieproblemen, dochter een stukske van hare dikke teen.
Jongste zoon en dochter die allebei een gat in hun hoofd vallen met als gevolg draadjes erin en draadjes eruit. En alle mensen die we zagen gingen van "Oei, gevallen?", "Oei wat is er gebeurd?", "Maar kinneke toch", "Ocharmekes toch", "Oeioeikes toch" enz ...
Het werd de oudste zoon even allemaal te veel en sinds een tweetal weken heeft hij enorm veel pijntjes.
Hij heeft naar eigen zeggen zijn arm al gebroken, zijn hoofd is helemaal kapot, zijn knie is "oeioei heel veel pijn", pijn aan zijn arm, aan zijn hoofd, aan zijn keel, aan zijn vinger, aan zijn buik, aan alles zowat.
Eergisteren ging ik met zijn broertje naar de kinderarts in het ziekenhuis en blijkbaar was dat de druppel.

Gisteren aan het ontbijt:
"Mama, ik denk dat ik ben ziek en ik kan niet naar school"
zegt hij heel rustig.
Ik vraag wat er scheelt.
"Euhm, ik moet overgeven".
"Oei" zeg ik, "dan moet je dat maar gaan doen".
"Ok" zegt hij en gaat naar de WC, geeft over komt terug en vraagt: "gaan we dan nu naar de dokter mama?"
"Euhm neen, zo snel nog niet".
"Pff" zegt hij "dan ga ik maar naar school". Hij haalt zijn schouders op en pakt zijn tas.

In de late namiddag vraag ik de kinderen even stil te zijn omdat ik mag bellen voor een testresultaat van onze jongste zoon.
Oudste zoon trekt een pruillip en grommelt als blijkt dat ik geen afspraak maakte voor hem. Een beetje later zegt hij op een heel kalm toontje: "Mama je moet nu toch eens de dokter bellen voor mij want ik ben ook ziek hoor."

Ik zeg dat ik nooit dadelijk de dokter bel.
Hij: "Maar misschien ben ik wel heel erg ziek en ga ik moeten overgeven."
Ik: "Zo snel nog niet hoor jongen."
Hij: "Oh mama, ik voel de overgeef komen hoor."

Ik: "Ah, als het komt dan moet je het niet tegenhouden maar laten komen."
Hij: "OK dan ga ik nu overgeven hé."
Ik: "Euhm, ok, als dat nodig is moet je dat maar doen."

Waarop hij kalm naar het toilet gaat, er gaat voor staan en begint over te geven.
"Zie je nu wel dat ik ziek ben. Bel je dan nu naar de dokter?"

Toen ik niet naar de dokter belde zei hij: "Wat moet ik dan doen?"
Ik heb hem gezegd anders even te gaan rusten.
"Ok zei hij, dan ga ik maar in mijn bedje liggen."
"Goed idee jongen, tot straks."

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Ocharme, oudste zoon, toch!
(misschien kan je hem dit laten lezen)

een handvol zei

Onze 4-jarige zoon kan nog niet lezen vrees ik.

Och, ik ga hem zodadelijk een erg mooie opvallende grote hechtpleister op zijn ienieminimuggenbeetje plakken (op zijn kaak).
Strakjes balletrepetitie en veel aandacht voor de zus, vandaar.

Ik geniet al mee van de bewonderende blikken die hij zal krijgen en zijn glunderende ogen als hij kan zeggen dat hij een grooote beet heeft op zijn kaakje.
;)

MorganMagic zei

mor ocharmkes toch! zo'n stoten moeten uithalen om een béétje aandacht te krijgen - leunt dat niet aan kindermishandeling?

:p

een handvol zei

Seeeeeg ge moest eens weten hoeveel aandacht dat manneke niet krijgt (neen, niet té veel maar zeker ook niet té weinig).

Anoniem zei

@ handvol: je kan het hem ook voorlezen, he!