ophokking

Na een ferme zoektocht naar zwarte draad en na de palen te hebben gezet en meer niet wegens almaar regen (of wegens geen zin) 's avonds zijn we (manlief vooral) er weer ingevlogen.

Binnenkort zitten onze rebellen, onze 3 musketiers, onze onvoorzichtige steeds op ontdekkingsreis zijnde bloedjes van kinderen opgesloten in de tuin.
Met een straat die er landelijk uitziet maar die een sluipweg is waar 90 gereden mag worden is dat alvast geen overbodige luxe.

Wegens het zacht glooiende landschap hier (lees: de gazon ligt krom) zal er hier en daar wel een spleetje zijn onderaan (we zullen het maar vluchtwegen voor de talrijk aanwezige eekhoorntjes noemen).

Pfff, zo heel langzaamaan komen we er wel met ons huis en onze tuin ...