en daar is Jules.

Oudste zoon stapt de schoolpoort uit beladen met zakken.
Hij straalt.

"Ik heb Julleke bij mama en hij mag bij ons blijven tot morgen" (ik kan er niet aan doen maar denk onmiddelijk, "oef, geen heel weekend of geen hele vakantie godbetert").

Aha, "welkom Jul" zeg ik terwijl ik naar het oranje-paarse ventje kijk.
"Hij lust toch boterhammetjes hé?" vraag ik aan de oudste zoon.
"Neen mama, Julleke eet alleen maar frietjes, koude of warme". Hij kijkt alsof hij net het warm water heeft uitgevonden.
Dochter die bij de aanblik van Jul en de bijhorende aandacht in roloogmodus was terechtgekomen werd plots zeer alert en beaamde vol enthousiasme dat Jul inderdaad enkel frieten eet. "Echt waar hé mama want ik heb dat gehoord van de andere kindjes en dat moet Jul eten en blablabla".

Frieten dus.