of hoe ik me ooit echt belachelijk maakte...

Vanavond worden er hier tuinplannen gesmeed.
Hopelijk kan ik met de hulp van derden (voor het grote werk) nog dit jaar beginnen met het aanplanten van struikjes en plantjes en komen er een échte oprit en een terras en en en...
In gedachten (ik visualiseer nogal graag) zag ik me al rondrijden met de kruiwagen en lap, daar schoot me een herinnering te binnen.
Op het werk enkele jaren geleden, tijdens de jaarlijkse barbecue gaven we met een groepje collega's maar weer eens het beste van onszelf.

Er zijn zo van die momenten dat een mens eigenlijk liever onzichtbaar zou worden.
Zeker zo als je in een groene overal met rubberlaarzen, een kruiwagen voor je neus, een selder in de ene hand en een schup in de andere hand, én met een een sigaar in je mondhoek Kamiel Spiessens staat te playbacken.
Genant, effenaf.
Zeker als je tot vervelens toe je tekst hebt geoefend (ik ben net niet gescheiden geraakt die week) en dan op "le moment suprême" die toch nog durf te vergeten.
Dubbel genant.
Maar wel lachen natuurlijk ...