dinsdag 30 december 2008

een dozijn


Er was eens eens schattig babietje.
Enig kleinkind, achterkleinkind van trotse overgrootouders.
En wat deed de trotse mama toen 1 januari eraan kwam: nieuwjaarsbriefjes knutselen.
Handen in verf dopen en frul en prul en papier en knip en plak.
Het werd een traditie: jaar na jaar knutselden we brieven.
Eens de school er was kwam er enkel een brief mee voor de ouders dus deden we gezwind verder.
Een brief voor de meter (en opa) en peter (en oma) en voor de overgrootouders (maal 3 inmiddels maal 2).
Toen kwamen er ook nog 2 broertjes bij en ook nog meters en peters.
Inderdaad.
Een massa brieven en naar goede gewoonte maak ik die van de school gewoon na.

Duuus: ik duik hier en nu met mijn handvol kinderen in een handvol papier en een handvol glittersterren en -engeltjes en zelfgemaakte sneeuw (perforeren zal hij leren).

Ik lanceer ook even een nieuwe slogan: "nieuwjaarsbrieven maken is altijd een beetje sterven".

Een goed 2009 allemaal!!
Feest goed en rijd veilig!!

3 opmerkingen:

Candy in Wonderland zei

Zwijg me ervan, ik moet er met mijn jongens nog aan beginnen...*zucht*

een handvol zei

Och troost u, een halve dag doorwerken en het is weer gefikst.
(het werden er trouwens 12 + 2).

Anoniem zei

Wat een werk! Ben ik blij dat ik daar nooit mee begonnen ben.

Beste wensen voor 2009!