ze moesten kloppen ...

... want de bel doet het niet (die ligt op de keukenkast, te wachten op herplaatsing sinds de voegwerken).

We zijn nog steeds in de ban van de negende.
En zo komt het dat er hier nogal wat geloop is.

Machteloos en hulpeloos en op mijn tong bijtend kijk ik toe hoe anderen de boel min of meer in orde proberen te krijgen.

Dat ik het gras in de andere richting afrijd omdat de streepjes dan beter uitkomen verzwijg ik wijselijk.
Dat het ene borsteltje niet dient voor vuiligheid en het andere wel hou ik ook maar voor mezelf.
Dat bijna recht recht genoeg is verzucht ik binnensmonds en dat de kinderen heel goed luisteren, uitzonderlijk, daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn.

Ach, iedereen wenst wel eens dat een ander de boel komt overnemen maar als dat dan ook effectief gebeurd ... voelt het toch niet erg lekker.

Tegelijkertijd ben ik blij en erg dankbaar voor alle hulp!!!
De dochter zal donderdag zeker en vast een fijne communiedag hebben!