vrijdag 19 juni 2009

De politie mijn vriend.


We zullen het niet hebben over de twee boetes die we deze week mochten (moesten) betalen.

We zullen het ook maar niet hebben over mijn ergernisopwekkende gedrag tijdens mijn tienerjaren om naar elke politie-achtige die mijn pad kruiste uitbundig te gaan zwaaien (ze moesten in hun slogan dan maar niet laten doorschemeren dat we vrienden zijn).

Ook zwijg ik verder over die keer dat een écht bevriend politieman even uit zijn rol viel tijdens het regelen van het verkeer en de opgestoken hand even voor verwarring zorgde bij autobestuurders.

We gaan het over mijn 2 kleuters hebben.
2,5 en 5 zijn ze, mijn zonen. En deze week hebben ze in een combi gezeten, vingerafdrukken laten afnemen, ...
Echte misdadigers dus ...

Of toch niet?
Neen, er zijn papa's met een stoere job en die kwamen op de kleuterschool langs om uitleg te geven ...

In een combi zitten was leuk (vond ik zelf niet toen ik het genoegen ooit had).
En de vingerafdrukken laten afnemen zijn cool, toch? (vond ik zelf niet toen ik het genoegen ooit had.)

En toen ze nog een potlood en een ballon kregen was het heel erg duidelijk.
Voor de zonen kan de politie even niets misdoen, de politie, hun vriend ...

2 opmerkingen:

zapnimf zei

How how how!
Jij zit daar in een databank!
Wat een rem op een uitbundig leven moet dat zijn zeg.

een handvol zei

Ge moogt gerust zijn Zapnimf!!
Ik heb wel eens voorzichtig gepolst of dat nodig was om die daarin te laten gezien het feit dat ik een braaf meiske ben.

Toen bekeek die kerel mij vanonder zijn kepie alsof ik mét munitie in de hand klaarstond om elk moment een bank te overvallen.

Ach, ik zal maar braaf zijn (en in mijn achterhoofd houden op tijd handschenen te dragen).