maandag 15 november 2010

16 november 1990-1996-2010

En daar stonden we dan aan de achterdeur bij mijn ouders thuis.
We kusten mekaar goedenacht en wisten dat alles zou veranderen.
Nog een kus.
Nog een laatste en daar ging hij.
Hij zwaaide nog even en startte de wagen en toen: damn.
Ik holde blootvoets naar buiten, de steentjes op tot aan de wagen.
Het raampje ging open en ik kreeg een geweldige glimlach en de boodschap dat hij nu echt verder wilde.
Jaja, maar eugm, we hadden nog geen openingsdans hé.
Minder dan 24 uur voor we samen op de dansvloer moesten schitteren stonden we daar buiten in de kou en liet ik hem de knoop doorhakken.

Who knows what tomorrow brings
In a world, few hearts survive
All I know, is the way I feel
When it's real, I keep it alive

The road is long
There are mountains in our way
But we climb a step every day

Love lift us up where we belong
Where the eagles cry, on a mountain high
Love lift us up where we belong
Far from the world we know
Up where the clear winds blow





Geen opmerkingen: