Zo ongelofelijk schattig, een pamperpoepke dat boven het te lange gras komt piepen (OK, het gras is écht té lang).
Schuifel, schuifel en hop, weg kruipt hij, naar een nieuw sprietje onkruid dat een beetje beweegt bij een zuchtje wind. Vervolgens 10 minuten prutsen en aaien tot er een ander sprietje zijn aandacht trekt.
En terwijl heeft mama weer klaverleidingen gevolgd en uit de grond gehaald terwijl ze denkt, wat een schattig poepke...
dinsdag 17 juli 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten